Pura Vida!

Hola Chicos,

Na een zeer gezellig afscheidsfeestje (allemaal ontzettend bedankt voor de gezelligheid en de leuke cadeautjes!!) is het avontuur dan nu eindelijk begonnen.

Onder begeleiding van het uitzwaaicomité wat bestond uit de zus van Marleen, zwager, lieve neefje en nichtje zijn we door onze ouders weggebracht naar Düsseldorf International Airport. Na een lekker bakje koffie werd het toch echt tijd om afscheid te nemen, dit blijkt toch altijd lastiger dan je van tevoren denkt. Er zijn dan ook wel wat traantjes weggepinkt her en der (ik zal verder geen namen noemen ;-)).

Na een lange, uitputtende vlucht van 30 minuten kwamen we aan op onze eerste bestemming: het vliegveld van Frankfurt. Hier moesten we zes uur moeten wachten op onze “aansluitende” vlucht (het is maar wat je aansluitend noemt). Gelukkig konden we hier wel relaxed zitten en zijn we maar twee keer gestoord door een te ijverige schoonmaker die met een soort Thialf dweilmachine onder onze stoelen borstelde/dweilde.
Direct nadat we onze boardingpass hadden afgegeven en we op de bus naar het vliegtuig stonden te wachten werd er omgeroepen dat het vliegtuig “overbooked” was en dat ze vrijwilligers zochten om een dag later te gaan. Dit vrijwilligerswerk zou beloond worden met een hotelovernachting, ontbijt en 600 euro netto p.p.! We zagen het al helemaal voor ons, maar helaas kwam een gezin van 5 niet opdagen en MOESTEN we naar Costa Rica… ;-)

Over de hoofdstad van Costa Rica, San José, valt niet veel te melden, het is een tamelijk nietszeggende stad, punt. We hebben dan ook meteen de volgende ochtend de bus gepakt naar Santa Elena. Na een 4 uur durende hobbelrit kwamen we aan in een mooi bergachtig dorpje met groene heuvels. Het weer was hier aardig wisselvallig. Zon, zeer harde wind en af en toe een flinke regenbui, maar dat mocht de pret niet drukken. De volgende ochtend zijn we naar het Monteverde Cloud Forest geweest. Een prachtig natuurreservaat vol met bijzondere vogels en planten. De planten waren niet moeilijk te vinden, de vogels daarentegen kostte ons wat meer moeite. Toen we terugkwamen in het dorpje scheen de zon.. We keken op de klok en het was 15.50 uur perfecte tijd voor een lokaal biertje op een zonnig terrasje ;-).

Gisteren zijn we na een Jeep-Boat-Jeep Taxi aangekomen in La fortuna. Een dorpje aan de voet van de vulkaan Arenal. Het is hier een stuk warmer dus de korte broek kan eindelijk aan, YES!! We konden 's middags nog mee met een Canopy tour, oftewel boomtopslingeren. Een bijzondere ervaring met een aardig hoog “Me Tarzan, you Jane”gehalte. De bonus van deze tour was gratis toegang tot de hot springs van een te chique resort. Even heerlijk bijkomen in een door de vulkaan verwarmd “zwembad”.

Morgen gaan we met een bus richting Los Chiles. Vanuit hier kunnen we per boot de grens over naar Nicaragua. Maar eerst gaan we vandaag nog mee met een Vulkaan tour. Hoe dit was en de rest van onze avonturen kunnen jullie lezen in onze volgende blog.

Pura Vida!

Frank en Marleen