Thailand en Cambodja

Na een korte vlucht, wat langer busritje en twee boottochtjes arriveren we op onze volgende bestemming: het eiland Koh Lanta in Thailand. Land nummer 17 alweer tijdens deze trip. De hoofdactiviteit op Koh Lanta bestaan uit zwemmen en zonnen, laat dat nou net ons plan zijn. We belanden we in een te luxe resort waar we, vanwege het laagseizoen, de enige gasten blijken te zijn. Dat betekent het personeel voor je alleen, het zwembad voor je alleen en zelfs het strand is zo goed als leeg, heerlijk! De eerste twee dagen doen we dan ook vrij weinig: zwemmen in de zee, hardlopen langs het strand, dobberen in het zwembad, verse fruitsapjes drinken en een beetje in de zon/schaduw liggen. Dag drie is anders wakker worden, want het is mijn 30e verjaardag. Ik merk het gelijk bij het opstaan, de botten kraken harder dan de dag ervoor . Na een overheerlijk verjaardagsontbijt huren we een scooter en verkennen het eiland. In de avond wordt er geskypt met familie en vrienden en staat er zowaar ineens een grote roze doos voor mijn neus, een cadeautje uit Nederland van mijn lieve vriendinnetjes Lotte en Nicole. De doos van 2,5 kg (die frank sinds Kuala Lumpur in zijn backpack heeft meegedragen) zit vol met tijdschriften, drop, mascara (ik zonder mascara schijnt nogal een ding te zijn :-)) en scheerschuim om te voorkomen dat Frank zijn baard nog eens laat groeien, kortom topcadeau!! De verdere avondinvulling bestaat uit biertjes drinken en het testen van de lokale rum, deze is overigens goedgekeurd.

De volgende dag is het tijd om Frank's cadeau te verzilveren: een Thaise kookcursus. Bij aankomst staat onze enthousiaste kokkin ons al zwaaiend op te wachten. Hello you coming for cooking class?? We krijgen een schort om, een hele charmante kookmuts op ons hoofd en dan mogen we beginnen. Na uitleg van de meest gebruikte ingrediënten beginnen we aan ons zelf uitgekozen menu: Spring rolls, Tom kah soep, Basil fried rice en een Massaman curry. Vier heerlijke gerechten die we uiteraard ook allemaal hebben opgegeten :-).

De dag erna is het tijd om het paradijs te verlaten en verder te reizen richting Bangkok. In plaats van de bus nemen we het vliegtuig. Want als je kan kiezen tussen een busreis van twaalf uur die 20 euro kost en een vlucht van een uur die 15 euro kost, is de keuze snel gemaakt. Enkele uurtjes later staan we in hartje Bangkok op Khao San Road. We boeken gelijk bustickets naar Cambodja voor de dag erna en belanden vervolgens op een terrasje met biertjes en gezellige muziek. Ook komen er regelmatig harige vriendjes met een lange staart voorbijtrippelen…iiieuww.. maar dat mag de pret niet drukken. Voor we t weten is het donker en allang etenstijd geweest :-). We halen op de weg naar ons hostel een overheerlijke pad thai bij een en niet veel later gaan de luikjes dicht.

De busreis naar Cambodja is een verhaal op zich. Het begon al toen we met onze medereizigers in gesprek kwamen over de betaalde ticketprijs. Iedereen die in de bus zat had een andere prijs betaald, waaronder twee Duitsers die drie keer zoveel betaald hadden dan wij, hihi. Vlak voor de grens moeten we allemaal het busje uit en worden we in verschillende groepen verdeeld die elk met een eigen minibusje de weg vervolgen richting grensr. Aangekomen bij de grens moeten we weer het busje uit en een mannetje volgen naar een kantoortje achteraf, waar we volgens hem het visum voor een forse prijs moeten regelen. Hier zijn we het niet mee eens en na wat "waarom vragen" zet het mannetje ons het kantoortje uit en zegt: regel het zelf maar aan de grens, je hebt een uur de tijd en de bus wacht niet als je te laat bent. Dus wij lopend naar de grens, eerst Thailand uit en daarna op zoek naar de immigratiedienst van Cambodja. Deze was zo gevonden en binnen was het heerlijk rustig omdat de meeste reizigers dus een veel te duur visum in een acheraf kantoortje kopen. 10 minuten later hadden we een mooi visum in ons paspoort staan, wel moesten we de ambtenaar nog extra geld geven, zogenaamde administratiekosten. Onzin denken wij gelijk en vragen naar een officieel document en een bonnetje. Ineens hoeven we niet meer te betalen. Een beetje doorvragen loont dus echt! Een shuttlebus brengt ons vanaf de grens naar het busstation waar onze bus staat te wachten, als het goed is. Er staat wel een bus maar hier mogen wij niet in. Er wordt ons verteld dat we uren moeten wachten op onze eigen bus, omdat deze eerst andere mensen moet ophalen. Een voor een zien we de andere reizigers binnendruppelen die vanaf Bangkok in onze bus zaten. Iedereen heeft een ander verhaal, teveel betaald en sommigen zijn compleet in de steek gelaten en onder druk gezet om voor het laatste stuk in Cambodja nieuwe tickets kopen. Zij mogen wel gelijk plaatsnemen in de bus die staat te wachten, wij niet alleen als we nieuwe tickets kopen. We besluiten dit nie te doen en gewoon te wachten en na een half uur mogen we opeens toch met dezelfde bus mee en komen we een paar uur later aan in Siem Reap. Dit plaatsje is vooral bekend vanwege de nabijgelegen prachtige Angkor Wat tempels.

Helaas moeten de tempels een week op ons bezoek wachten want de volgende activiteit bestaat voor mij uit een zevendaagse all in verplichte rustvakantie in onze hotelkamer.
Opnieuw een huidinfectie die in Thailand eigenlijk al was begonnen, toen nog hopende dat het vanzelf weg zou gaan, niet dus. Dit keer een nare plek onder mijn arm die alsmaar groter, roder, dikker en pijnlijker werd. Aangezien dit de tweede keer is in een paar weken, starten we na overleg met mijn eigen huisarts meteen weer een antibioticakuur en hij adviseert ons het wel even te laten zien aan een arts, dus wij naar het ziekenhuis. De eerste vraag die de dokter daar stelt is of ik verzekerd ben. Hij bekijkt de plek, roept er een chirurg bij en ze adviseren mij dat ik moet worden opgenomen en dat operatief lossnijden het beste is. Dit zie ik totaal niet zitten dus we betalen alleen het consult en rennen het ziekenhuis weer uit. Gelukkig slaat de kuur aan en ben ik een week later weer helemaal het Marleentje. Eindelijk kunnen we naar de Angkor Wat tempels. O ja.. Frank heeft zich in de tussentijd niet verveeld hoor, hij was uiteraard druk met het zorgen en voor mij en we hadden tijdens de reis naar Cambodja al een leuke Amerikaan ontmoet waar hij nog een avond mee op stap is geweest en elke avond biertjes mee heeft gedronken aan het zwembad.

Terug naar Angkor Wat. In een woord prachtig!!! Het wordt beschouwd als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld en de foto's spreken voor zich! Leuk detail is dat in de tempels de films Tomb Raider en Indiana Jones: Temple of Doom zijn opgenomen.

De dag erna zijn we doorgereisd naar Pnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Een stad met een zwarte historie: De Rode Khmer en het regime van Pol Pot. Tijdens zijn bewind werden meer dan een miljoen mensen vermoord. In Cambodja werden zo'n 400 velden gevonden met meerdere massagraven, ook wel Killing Fields genoemd. Wij hebben het veld vlakbij Pnom Penh bezocht, Choeung Ek. Nu is het een memorial park met een monument van top tot teen gevuld met menselijke schedels. Het monument staat tussen de massagraven.. ik werd er wel even stil van.. Daarna hebben we de S21 Prison bezocht. De gevangen werden vanuit hier per truck naar de killing fields gebracht en op brute wijze vermoord. Als je door de cellen loopt en de schokkende foto exposities ziet, kun je eigenlijk nog steeds niet geloven dat al deze gruwelijkheden gewoon echt gebeurd zijn... bizar!

Vanuit Pnom Penh zijn we doorgereisd naar Vietnam, hierover meer in ons volgende verhaal.