Australia!

Familiebezoek & Sydney

Na een vlucht van 5 uur landen we vrijdagavond in Sydney. Een paar uur in de trein later staat Thomas (mijn vaders broer) ons op te wachten op Gosford Station. Dat eerste weekend relaxen we en genieten we van wat welverdiende luxe in een eerste wereld land. We hebben met mijn neefjes en nichtjes wat stranden en parken bezocht als Avoca, Terrigal en Maitland Bay. Het is heerlijk zonnig weer en het lijkt een fijne vakantie te worden.

We verblijven in een klein huisje naast het huis van mijn oom en tante en hebben onze eigen keuken, badkamer, slaapkamer en woonkamer met televisie (met live uitzendingen van de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik, fantastisch!!). Maandag werken we onze “administratie” en ons blog bij en kopen we een Mini Ipad en een klein laptopje om weer wat makkelijker online te kunnen. De eerste drie maanden zijn er 2 telefoons gejat, zijn we de wereldstekker en mijn MP3 speler kwijt geraakt en is de laptop kapot gegaan. We verdienden dus wel wat nieuwe hebbedingetjes.

Dinsdagochtend was het gedaan met de pret. Maandagavond t/m woensdag hebben ze hier een onverwacht zware storm voor de kiezen gehad waardoor meer dan 200.000 mensen zonder stroom zitten en de gemeente tot rampgebied wordt uitgeroepen. Wat dat voor onze directe omgeving betekent is onder andere een omgevallen boom op straat waardoor Thomas met de kettingzaag zich een weg naar zijn werk moet banen. Nadat de boom van de straat is staat 400 meter verder de volgende uitdaging te wachten. Het rustig kabbelende beekje is gestegen tot 0,7 meter boven de weg en het water stroomt dusdanig hard dat het niet verantwoord is om erdoor te rijden.
De volgende uitdaging is je werk laten weten dat je later komt. De vaste telefoon ligt er namelijk uit, de mobiele netwerken zijn uit de lucht en in ons geval doordat we geen stroom hebben doet de waterpomp het ook niet. Dus geen licht, geen internet, geen telefoon. Met emmers water de wc doortrekken en het huis verlichten met kaarsjes. De afleiding die je dan wel hebt zijn alle takken die op het golfplaten dak van ons huisje zijn gevallen, de vier 20 meter hoge coniferen van de buren die op het erf gevallen zijn en een gesprongen waterleiding die de hele kelder van 24 m2 een laagje water van 4 cm bezorgt. Met kleine emmertjes en sponsen hebben we alles eruit gekregen en vanaf donderdag was het weer zonnig, dus dan is alles ook zo weer droog.
Het waterpeil zakt relatief snel waardoor we eigenlijk maar een ochtend opgesloten hebben gezeten. De stroom komt echter pas 6 dagen later weer terug waardoor we in het weekend ons heil zoeken in een vakantiehuisje van een zus van mijn tante Marea. Laat dat huisje nou net toevallig aan het strand staan. Schitterende locatie en op het balkon in de zon is het goed vertoeven. Helaas is zwemmen niet echt een optie. Door het vele water is de zee bruin van al het slib en overstroomde riolen maken het ook niet echt aantrekkelijk. Ons persoonlijke grootste drama was dat we mijn vader niet konden bellen op zijn 60e verjaardag, maar dat hebben we inmiddels rechtgezet.
Is er dan helemaal niets leuks te melden die week? Tuurlijk wel! Marleen heeft een schildpadje gered die we bijna overreden hadden. Hij was zo groot als een mensenhand en Marleen heeft hem van de weg gehaald en in de berm gezet. Verder vliegen er hier natuurlijk allerlei beestjes rond die je bij ons in NL alleen in de dierentuin ziet.

We zijn naar Sydney geweest en hebben die dag heerlijk weer gehad en de hele dag rond gesjokt en onder andere het Opera house, de Harbour Bridge, Darling Harbour, China Town, Haymarket en de Botanical Gardens bekeken. We hebben de dag afgesloten met een ontmoeting met Max, een vriend van ons uit Engeland waarmee we een hapje en een drankje hebben genuttigd.
Ook zijn we naar het Reptile Park geweest en daar naast reptielen ook alle Australische bekende dieren gezien. Kangoeroes, Koala’s, Wombats, een Platypus en allerhande vogels. Vlak bij het park lagen de Sommersby Falls en na al die regen was een waterval bezoeken natuurlijk geen gek idee .
Verder hebben we veel geslapen, de hond mee naar het strand genomen, naar het plaatselijke winkelcentrum geweest, naar de bioscoop geweest (F&F7) en af en toe een rondje hardgelopen. Soort van pensionado leven zeg maar.

Tasmanië

De laatste staat/ territory die ik nog moet aftikken. We hebben een hippie camper gehuurd met paars gele bloemetjes, een erg vrolijk ding. We landen pas om half 5 ‘s middags in Hobart en aangezien het hier “winter” is wordt het al om half 6 donker. De eerste nacht hebben we daarom vlakbij het vliegveld doorgebracht in een caravanpark genaamd 7 mile beach. De hoofdattractie, dames en heren u raadt het al, is een strand van grofweg 7 mijl .
De eerste echte dag beklimt ons busje Mount Wellington en zien we onder de wolken door Hobart liggen. We maken hier ook een kleine wandeling (we hebben een App gedownload; 60 short walks in Tasmania). Op het middagprogramma staat Mount Field National Park (NP). Hier hebben we een aantal watervallen (Russel, Horseshoe & Lady Barron) en de Tall Trees bekeken. Ook deze keer is de naam treffend, deze “swampgums” zijn behoorlijke knapen. Wij hebben er aantal gezien van dik in de 70 meter. Alleen in California schijnen nog hogere te staan. Die worden 100+ meter, het record in Tasmanië is 96 meter.
We slapen op een gratis parkeerplaats en hebben het koud! Het vriest ’s nachts en daar zijn de slaapzakken in het busje niet voor gemaakt. De volgende ochtend dus begonnen met even tien minuutjes de motor laten lopen om warm te worden en vervolgens in het eerste het beste dorp een fleecedeken gekocht! Het tweede dorp is een apart plaatsje. Tarraleah is een dorp waar vanaf de jaren 30 Hydro energie is gewonnen, vanaf ’96 is echter alles geautomatiseerd en het officiële inwoner aantal vandaag de dag is 0. Het is nu een resort en naast wat Highland koeien, geiten, ganzen en eenden loopt er wat personeel rond om het gras te maaien en de incidentele toerist van koffie te voorzien, waarvoor dank.

Lake St. Claire NP
Lake St. Claire is op dag 2 ons hoofddoel. We hebben perfect weer en genieten volop van de wandeling die we gekozen hebben: Shadow Lake Circuit. Het gaat continu op en af en we zien allerlei verschillende soorten bossen, landschappen en meertjes. We komen de eerste 3 uur niemand tegen en wanen ons soms in een sprookjesbos. We maken een uitstapje naar het “Forgotten Lake” en begrijpen dat het vergeten is. Het is vergelijkbaar met Shadow Lake en niet echt een uur extra sjokken waard. Op de terugweg naar het Visiters Center pakken we nog ff de Platypus Bay wandeling mee, maar helaas hebben we niet het geluk het beestje te zien. Wat we vandaag wel hebben gezien zijn o.a. 3 kleine kangoeroes, papegaaien en zwarte zwanen.
We eten na onze wandeling bij het Visiters Center op de parkeerplaats. Het wordt hetzelfde als gisteren. Op ons 1 pits gasfornuis maken we een lekkere pastamaaltijd met 1 wortel, 1 ui, 1 tomaat, 1 klein blikje tonijn, pasta en een tomaat, knoflook & basilicum pasta saus. Daarna de afwas doen en nog even toiletteren voor we vertrekken naar gratis camping nummer 2.

West Tassie
De dag begint met een “Road Closed” bord. De A10 Highway is de hele ochtend dicht voor een jaarlijkse rally. We hebben geen andere keus dan een kopje thee te drinken met Sara de politieagente die de weg dicht houdt. Tijdens het kopje thee en het bijwerken van het blog hebben we prachtig uitzicht op Lake St. Claire NP en de Porsches, Lambourginis en klassiekers die om de paar minuten voorbij komen. Na het wachten in de zon hebben we wel een kopje koffie verdiend en dat drinken we in Queenstown. De Tasmaanse variant valt in het niet vergeleken bij de Nieuw-Zeelandse variant, dus rijden we door en maken een wandeling van 2,5 uur naar de Montezuma Falls, met 104 meter de hoogste watervallen van Tasmanië en het was de moeite waard, zie foto’s. Als bonus kwamen er nog even 2 zwarte kakatoes met gele staarten aan vliegen.

Cradle Mountain NP
Na een koud nachtje op bijna 1 KM hoogte en in het gezelschap van Possums is het tijd voor DE attractie van Tasmanië, Cradle Mountain. Ons doel om naar de top te komen wordt gedwarsboomd door een koudefront dat van plan is veel regen mee te brengen. Cradle Mountain wordt Cradle fountain en na een hike van ruim 3 uur met als hoogStepunt Marion´s Lookout geven we het op en komen doorweekt terug bij het busje. De beslissing om nog een nachtje op de camping te blijven en in de gemeenschappelijke ruimte een groot haardvuur te maken is snel genomen. We hebben de hele middag en avond lekker gelezen en uitgerust van al onze hikes.
Mole Creek caves was de volgende dag een interessant uitje. De kristalformaties waren prachtig en de Glowworms leuk om te zien. Toen we in de grootste ruimte kwamen deed onze gids alle lichten uit en stonden we in het pikkedonker. Er komt 0,0 licht binnen en je ziet dus letterlijk geen hand voor ogen.
Tegen het eind van de middag komen we aan in Narawntapu NP en dat is net een dierentuin. Overal lopen Wallaby’s en kleine Forrest Kangoeroes. Er is een lagoon met zwarte zwanen, groen met blauwe vogels en we zien een zeearend. We lopen een veld in en zien 2 wombats (soort van reuze cavia en Marleen haar favoriete beest hier vanwege zijn lieve uiterlijk en leuke waggeltje) en talloze kangoeroes. Die Kangoeroes komen ook een kijkje nemen als we eten koken en een kampvuurtje aanleggen, leuk!

Oostkust
We beginnen de eerste avond met een bezoek aan Bicheno, hier zijn namelijk kleine pinguïns te zien die tegen zonsondergang terugkeren naar hun nesten om de baby’s te voeren. Laat het nu net toevallig volle maan en helder zijn en op dezelfde plek een blowhole zitten: Jackpot! Het duurde 1,5 uur, maar toen kwamen de menneke’s dan toch de rotsen op waggelen.
De volgende dag hebben we een hike gedaan in Freycinet NP, wederom schitterend en na 2 uur staan we in Wineglass Bay, wit strand, blauwe zee, je kent het wel . Daarna komt ons sprookje een beetje tot einde. Het begint te stormen en het houdt de laatste twee dagen eigenlijk zo goed als niet meer op met regenen. Er breekt een stukje van Marleen haar kies af en we hebben een sterretje in de voorruit. Dat sterretje hebben we zelf laten maken met van dat vul lijm spul en nu maar hopen dat ze het missen.

Eenmaal terug in Matcham bij mijn oom en tante maken we nog een kort uitstapje naar de Blue Mountains. Dat is een gebied ten westen van Sydney op 1000 meter hoogte waar je mooi kan hiken. Het heet de Blue Mountains omdat het bestaat uit eucalyptusbomen en die geven olie af waardoor het lijkt alsof er een blauwe gloed over de bossen hangt.

Om het hiken goed af te sluiten hebben we met William nog een wandeling van 7 uur (25 KM op en af) door een natuurgebied in de Brisbane Waters gemaakt. Kom je bij eindpunt Patonga, heeft de pub daar Grolsch op de tap#lekker.
Marleen is nog naar de tandarts geweest en alles is weer gefixed. We zijn met mijn oom en tante nog uit eten geweest en hebben gefilosofeerd wie van de familie het eerste weer op bezoek komt, maar dat is nog geen uitgemaakte zaak. Marleen heeft het hier erg naar de zin gehad, dus wie weet gaan wie nog wel weer een keer op bezoek! Ons volgende avontuur wordt de Filipijnen en dan krijgen we bezoek van mijn zusje Manon in Taiwan!