50 tinten groen en walvishaaien!

50 tinten groen

Na een vlucht van acht uur zonder eten (Het gevolg van vliegen met een budget budget maatschappij) komen we 's avonds aan in het smoorhete Manilla. Na een maand in het 'koude' Australie zijn we niet meer echt gewend aan hitte.

Bij de pinautomaat ontmoeten we een Frans stel waar we een taxi delen naar het hostel. Tijdens deze rit maken we meteen kennis met het verkeer in Manilla, wat allemaal wat 'losser' geregeld is dan in Nederland ;-). Na aankomst in het hostel gaan we met zijn vieren snel een hapje eten. We komen erachter dat onze Franse vrienden helemaal fan zijn van voetreflexologie massages en ze slepen ons na het eten mee naar een spa voor een overheerlijke voetmassage. Hadden onze opgezwollen voetjes ook wel verdiend na de lange vlucht.

De volgende ochtend worden we heerlijk uitgerust wakker in onze schoenendoos zonder raam maar wel met ventilator #wateenluxe! Tijd om te bepalen wat we kunnen doen in 8 dagen Filipijnen. Het land is groot (te vergelijken met Italië) en bestaat uit veel eilanden, dus rondreizen gaat niet snel. We besluiten op Luzon (het grootste eiland) te blijven met als eerste stop de rijstvelden in Batad (Unesco werelderfgoed). Bij het reisbureau verderop in de straat wordt ons verteld dat we een nachtbus kunnen nemen. Deze kunnen ze voor ons boeken alleen pas de volgende avond. We hebben niet zoveel zin om nog een nacht in Manilla te blijven, dus eigenwijs als we zijn, denken we dat we het zelf wel beter kunnen regelen. Volgens de Lonely Planet zijn er een aantal busterminals in een andere wijk. Samen met onze Franzosen stappen we in een Jeepney die ons hopelijk in de goede richting brengt. De Jeepney is hier wat de connexxion bus bij ons is. Zoals het woord al doet vermoeden is het een soort Jeep, maar dan anders. Ze zijn ontstaan toen vlak na de Tweede Wereldoorlog veel Amerikaanse jeeps omgebouwd werden tot publiek vervoermiddel. Tegenwoordig is er een aparte industrie ontstaan die deze wagens produceren. Ze zien er allemaal kleurig beschilderd uit en worden versierd met toeters, galopperende paarden, runderhorens en allerlei andere tirelantijntjes. Ook veel chroom en lange antennes met vlaggetjes doen het goed hier. De technische staat van de jeepneys laat echter te wensen over. Ze maken veel herrie, uitlaten ontbreken her en der, er komen zwarte rookwolken uit en de banden zijn vaak zo glad als Frank’s hoofd 5 maand geleden (lees biljartbal, hihi). Ondanks al deze gebreken scheuren ze er vrolijk op los en houden ze er een concurrerende rijstijl op na: elkaar blokkeren, onmogelijke inhaalmanoeuvres, stoppen op het midden van een kruispunt en extra langzaam rijden in smalle straatjes om zoveel mogelijk passagiers te krijgen is hier heel normaal.. want wie de meeste passagiers vervoert, verdient het meeste geld.
Onze jeepney zet ons af voor een busterminal. Uiteraard zijn er geen nachtbus tickets te krijgen en drie jeepneys, een treinritje en vier uur later boeken we ze alsnog via het bureautje bij ons in de straat. Dat betekent dat we nog een extra dag in Manilla moeten blijven. Deze vullen we in met het afvinken van alle highlights en een enorm lekker drankje op het dakterras van een te chique hotel met fantastisch uitzicht over de stad. Het blijft immers een zwaar leven.

’ s Avonds stappen we in de bus en arriveren de volgende ochtend niet fris en fruitig in Banaue, een dorp dichtbij de rijstvelden. De rit in de nachtbus heeft ons aardig gesloopt, dus we pakken een ontbijtje en gaan een paar uur slapen. Verder houden we ons rustig deze dag: we lopen naar een uitzichtspunt, boeken de wandeltocht voor de volgende dag en drinken biertjes en zelfgemaakte blauwebessenwijn met de Fransozen en andere nieuw gemaakte hostelvrienden.
De volgende dag is het tijd voor de hike door de rijstvelden. Onze prive Jeepney met gids pikt ons op voor het hostel en na een uurtje hobbelen worden we aan het eind van de weg gedropt en begint de tocht. Al snel duiken we ergens een klein paadje in en worden we beloond met een werkelijk waar prachtig uitzicht op de rijstvelden in 50 tinten groen! De volgende uren wandelen we door de rijstvelden, met als eindpunt een waterval. Om hier te komen was het nog een pittige afdaling. Jullie begrijpen dat de weg terug omhoog nog zwaarder was #maarzwetenisfijn! Redelijk gesloopt komen we weer bij het punt waar we de tocht zijn begonnen en rijden we, niet in de Jeepney maar op het dak, naar het dorp terug. Ff snel douchen en hop de koude nachtbus weer in terug naar Manilla. Het ritje duurt wat langer omdat de bus halverwege nog meer passagiers moet oppikken i.v.m. motorpech van een collega bus. Klein probleem is dat onze bus vol zit dus de extra passagiers zijn veroordeeld tot eersteklas gangpad seats. Sommigen gaan op de grond zitten en anderen hebben plastic stoeltjes gekregen waar ze de volgende acht uur lekker comfortabel rechtop proberen te slapen. Bij elke plasstop betekent dit dat eerst het hele gangpad ontruimd moet worden voordat we allemaal naar buiten kunnen, erg handig!

Bij aankomst in Manilla gaan we meteen door naar het vliegveld. Dit keer kiezen we voor een vlucht van 45 minuten in plaats van een 12 uur durende hobbelnachtbusrit. Het vliegtuig brengt ons naar Legazpi. Vanaf hier pakken we een minibusje naar onze eindbestemming aan de kust: Donsol, waar we kunnen snorkelen met walvishaaien. We belanden in een beachresort met zwembad en heerlijk eten, het kan slechter! De volgende dag is het dan zover. Na het kijken van een instructiefilm stappen we op een bootje. Als we ver genoeg de zee op zijn moeten we ons gaan klaarmaken: flippers aan en bril en snorkel op. We gaan startklaar op de rand van de boot zitten en wachten tot dat de gids een walvishaai spot. Dan spring je heel snel in het water en zie je onder je een reusachtige walvishaai zwemmen, echt enorm gaaaaaf!!!!

De laatste twee dagen van onze Filipijnen achtdaagse zijn we weinig buiten geweest in verband met de hitte. 40 graden is niet echt een pretje dus zijn we naar de bioscoop geweest met airco, het winkelcentrum met airco en de spa met airco :-).

We zijn het er allebei wel over eens dat we in een volgende vakantie nog een x terug moeten naar de Filipijnen. We hebben nu alleen het eiland Luzon gezien en er is nog zoveel moois hier!!! Dus wie weet... :-).

Next stop: Taiwan! Hier komt Manon (zusje van Frank ons bezoeken). Ze blijft 16 dagen en samen gaan we Taiwan en Hong Kong ontdekken!